การตั้งตนไว้ชอบ(กล่าวโดยสรุป)

การตั้งตนชอบคืออะไร?

การตั้งตนชอบ

                                                                ๏ ต้องตั้งตน กายใจ ในทางถูก
                                                                เร่งฝังปลูก ตนไว้ ให้ถูกหลัก
                                                                เมื่อตัวตน ยังมี เป็นที่รัก
                                                                ควรพิทักษ์ ให้งาม ตามเวลา.

                หมายถึงการดำเนินชีวิตอย่างมีเป้าหมาย ด้วยความถูกต้องและสุจริต อยู่ในสัมมาอาชีพ มีแผนการที่จะไปให้ถึงจุดหมายนั้นด้วยความไม่ประมาท มีการเตรียมพร้อม และมีความอดทนไม่ละทิ้งกลางคัน

ขยายความมงคลข้อที่ ๖ 

                การตั้งตนไว้ชอบ  ก็เป็นอุดมมงคล  ผู้ที่ปรารถนาความดีงาม  และความสำ

เร็จในชาตินี้และชาติหน้า  มีการเกิดในสุคติโลกสวรรค์   และบรรลุมรรค ผล นิพพาน  ย่อมตั้งตนไว้ชอบ  ประกอบ

                แต่สุจริตธรรม  สัมมาปฏิบัติ  มีศรัทธาเลื่อมใส  เจริญทาน  ศีล  ภาวนา  อยู่เป็นนิตย์  เพราะฉะนั้นผู้ที่ตั้งตนไว้ชอบ  ก็คือผู้ที่ตั้งตนอยู่ในกุศลธรรมทั้งหลายนั่นเอง  การตั้งตนไว้ชอบจึงเป็นอุดมมงคลเพราะเป็นเหตุให้พ้นอบาย  และสำเร็จมรรค ผล นิพพาน  ดังเรื่องของโจรห้าร้อย  ในสมัยของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า  ที่เที่ยวโจรกรรม  ดักปล้น

                ชาวบ้านเลี้ยงชีวิต ต่อมาชนทั้งหลายเป็นอันมากรวมตัวกันจะจับโจร  พวกโจรก็หนีเข้าป่าไป  เมื่อเข้าไปในป่าได้พบ

ภิกษุรูปหนึ่ง  จึงเข้าไปนมัสการวิงวอนขอให้ท่านช่วย  ภิกษุรูปนั้นก็บอกให้รักษาศีล  เพราะศีลเป็นที่พึ่งอันประเสริฐในโลกหน้า  โจรทั้งหมดก็พากันยินดีรับศีลจากภิกษุรูปนั้น  แล้วพากันลาไป  ชาวบ้านทั้งหลายติดตามมาทัน  จึงช่วย

                กันฆ่าโจรตายหมด  ด้วยอานิสงส์แห่งศีลที่พวกโจรรักษา  ตายแล้วได้บังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีวิมานทองงดงาม มีนางฟ้าหนึ่งพันเป็นบริวาร  ได้เสร็จสุขอยู่ในวิมานนั้น  นี่ก็เพราะการตั้งตนไว้ในศีล   ในเวลาใกล้ตาย   การตั้งตนไว้ชอบ  จึงเป็นอุดมมงคลอย่างนี้

 การตั้งตนไว้ในทางที่ชอบ (อัตตะสัมมาปะณิธิ จะ)

                ตั้งตนให้ชอบ ประกอบใจให้ถูก      ตั้งตนชอบ หมายถึง การตั้งเป้าหมายชีวิตทั้งทางโลกและทางธรรมไว้ให้ถูกต้องแล้วประคับประคองตนให้ดำเนินชีวิตไปตามเป้าหมายนั้นด้วยความระมัดระวัง

                ผู้ที่รักความก้าวหน้าทั้งหลาย จึงจำเป็นต้องตั้งเป้าหมายชีวิตให้ถูกต้องก่อน จากนั้นจึงไปเสาะแสวงหาความรู้ความสามารถ พากเพียรพยายามเพื่อบรรลุเป้าหมายชีวิตที่ถูกต้องนั้นให้ได้โดย             ปฎิบัติตามหลักอริยมรรค ๘ ประการคือ

๑. สัมมาทิฐิ มีความเห็นถูกต้องเป็นเบื้องต้น

๒. สัมมาสังกัปปะ มีความคิดรอบคอบถี่ถ้วน

๓. สัมมาวาจา เจรจาหรือพูดแต่สิ่งที่ดีๆ

๔. สัมมากัมมันตะ ทำในสิ่งที่ถูกต้องที่ดีงาม

๕. สัมมาอาชีวะ ดำเนินชีวิตในทางที่ดี

๖. สัมมาวายามะ เพียรพยายามบากบั่นในสิ่งที่ดีๆ

๗. สัมมาสติ มีสติอยู่ตลอดเวลา

๘. สัมมาสมาธิ ดำรงจิตใจให้มั่นคงไม่ให้หวั่นไหว

อานิสงส์การตั้งตนชอบ

                ๑. เป็นผู้ที่สามารถพึ่งตนเองได้                                                                             
                ๒. เป็นผู้ที่ไม่ประมาท 
                ๓. เป็นผู้เตรียมไว้ดีแล้ว 
                ๔.เป็นผู้มีโชคอำนวยในทุกที่ทุกสถาน 
                ๕.เป็นผู้บูชาพระรัตนตรัยอย่างสูงสุด 
                ๖.เป็นพลเมืองดีของสังคมและประเทศชาติ 
                ๗.เป็นตัวอย่างที่ดีแก่อนุชนรุ่นหลัง 
                ๘.เป็นผู้ป้องกันภัยในอบายภูมิ 
                ๙.เป็นผู้มีแก่นคนสามารถตักตวงประโยชน์จากชีวิตได้เต็มที่ 
                ๑๐.เป็นผู้ได้รับสมบัติทั้ง ๓ โดยง่าย คือ มนุษย์สมบัติ ทิพย์สมบัติ และนิพพานสมบัติ