วันอังคารที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2555

บทกลอน (เกี่ยวกับวันแม่)

                                           แม่ประคองครรภ์  
@ เมื่อรู้ว่าตัวเธอนั้นตั้งท้อง
เฝ้าประคองด้วยใจที่มุ่งหวัง
สิ่งที่ชอบเผ็ดร้อนเธอระวัง
เพื่อปกกันลูกน้อยจะกระเทือน
แม้ไม่รู้ว่าจะชายหรือหญิง
เธอประวิงเฝ้านับครบวันเคลื่อน
แม้จะเจ็บจะกลัวตัดทั้งปวง
เธอปลื้มทรวงเสียงแว้แรกเริ่มดัง
เริ่มตั้งไข่ใจพองประคองลูก
ความพันผูกแนบแน่นสุดขานไข
เริ่มหัดเดินหัดพูดแม่สุขใจ
ก้าวแรกได้ให้ลูกด้วยผูกพัน
แม่เป็นครูคนแรกของชีวิต
ชี้ถูกผิดให้ลูกรู้ด้วยความฝัน
เติบโตใหญ่รวยจนไม่สำคัญ
ขอลูกฉันเป็นคนดีของสังคม
มาวันนี้แม่เริ่มแก่ชราล้า
แม่มองหาลูกทุกคนอยู่ที่ไหน
จากอกแม่ลืมแม่ไม่ห่วงใย
ถึงเศร้าใจแต่แม่ไม่โกรธเคือง
ถ้าใครยังมีแม่ขอเชิญเถิด
กราบเท้าเทิดบาทแม่ประเสริฐเหลือ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว
แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่ายกตเวทิตาคุณ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว
แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่ายกตเวทิตาคุณ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว
แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่ายกตเวทิตาคุณ

@ รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน

หาสิ่งใดมาเทียบมิได้หนา
ตั้งแต่แม่ตั้งท้องคลอดลูกยา
อีกน้ำนมของมารดาให้ลูกกิน
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย
แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น
แม่ยอมอดเมื่อให้ลูกนั้นได้กิน
แม่ยลยินลูกน้อยดั่งกลอยใจ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น