บทกลอน (เกี่ยวกับวันแม่)

                                           แม่ประคองครรภ์  

@ เมื่อรู้ว่าตัวเธอนั้นตั้งท้อง	เฝ้าประคองด้วยใจที่มุ่งหวัง
สิ่งที่ชอบเผ็ดร้อนเธอระวัง	เพื่อปกกันลูกน้อยจะกระเทือน
แม้ไม่รู้ว่าจะชายหรือหญิง	เธอประวิงเฝ้านับครบวันเคลื่อน
แม้จะเจ็บจะกลัวตัดทั้งปวง	เธอปลื้มทรวงเสียงแว้แรกเริ่มดัง
เริ่มตั้งไข่ใจพองประคองลูก	ความพันผูกแนบแน่นสุดขานไข
เริ่มหัดเดินหัดพูดแม่สุขใจ	ก้าวแรกได้ให้ลูกด้วยผูกพัน
แม่เป็นครูคนแรกของชีวิต	ชี้ถูกผิดให้ลูกรู้ด้วยความฝัน
เติบโตใหญ่รวยจนไม่สำคัญ	ขอลูกฉันเป็นคนดีของสังคม
มาวันนี้แม่เริ่มแก่ชราล้า	แม่มองหาลูกทุกคนอยู่ที่ไหน
จากอกแม่ลืมแม่ไม่ห่วงใย	ถึงเศร้าใจแต่แม่ไม่โกรธเคือง
ถ้าใครยังมีแม่ขอเชิญเถิด	กราบเท้าเทิดบาทแม่ประเสริฐเหลือ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว	แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่ายกตเวทิตาคุณ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว	แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่ายกตเวทิตาคุณ
กตัญญูรู้คุณบุญคุ้มตัว	แม้สิ่งชั่วต้องแพ้พ่ายกตเวทิตาคุณ
@ รักของแม่ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งไหน	หาสิ่งใดมาเทียบมิได้หนา
ตั้งแต่แม่ตั้งท้องคลอดลูกยา	อีกน้ำนมของมารดาให้ลูกกิน
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อย	แม่เฝ้าคอยพัดวีให้ลูกสิ้น
แม่ยอมอดเมื่อให้ลูกนั้นได้กิน	แม่ยลยินลูกน้อยดั่งกลอยใจ